تفاوت های کلیدی بین دوشاخه برق ژاپنی و سایر استانداردهای جهانی عبارتند از:
شکل و اندازه دوشاخه: دوشاخه های برق ژاپنی معمولاً دارای دو پین مسطح به صورت موازی هستند، گاهی اوقات با یک پایه زمین، در حالی که سایر استانداردهای جهانی ممکن است دارای اشکال و اندازه های مختلف دوشاخه مانند پین های گرد یا شاخک های زاویه دار باشند.
ولتاژ و فرکانس: ژاپن بر روی یک سیستم الکتریکی 100 ولتی با فرکانس 50 یا 60 هرتز کار می کند، در حالی که سایر کشورها ممکن است از ولتاژهای متفاوت (مثلاً 110 ولت، 220 ولت، 240 ولت) و فرکانس ها (مثلاً 50 هرتز، 60 هرتز) استفاده کنند.
طراحی سوکت: سوکتهای برق ژاپنی اغلب با پینهای عمیق در دیوار فرو میروند، برخلاف برخی از کشورهای دیگر که ممکن است سوکتها روی سطح نصب شوند یا پیکربندیهای متفاوتی داشته باشند.
اتصال زمین: در حالی که اتصال زمین در بسیاری از کشورها رایج است، همه دوشاخه های برق ژاپنی بسته به دستگاه و نوع دوشاخه خاص مورد استفاده، دارای پین زمین نیستند.
سازگاری: با توجه به این تفاوت ها، دوشاخه های برق ژاپنی ممکن است بدون استفاده از آداپتورها یا مبدل های ولتاژ به طور مستقیم با پریزهای برق در کشورهای دیگر سازگار نباشند.
استانداردهای ایمنی: دوشاخه های برق ژاپنی از استانداردهای ایمنی تعیین شده توسط استانداردهای صنعتی ژاپن (JIS) پیروی می کنند، که ممکن است با استانداردهایی مانند استانداردهای تعیین شده توسط کمیسیون بین المللی الکتروتکنیکی (IEC) یا سایر سازمان های استاندارد منطقه ای متفاوت باشد.
قطبیت: جهت گیری پین ها در دوشاخه های برق ژاپنی ممکن است با استانداردهای دیگر متفاوت باشد و بر قطبیت اتصال الکتریکی تأثیر بگذارد.
درک این تفاوت ها برای مسافران، مهاجران و مشاغلی که در سطح بین المللی فعالیت می کنند بسیار مهم است تا از سازگاری و ایمنی هنگام استفاده از وسایل برقی در مناطق مختلف اطمینان حاصل شود.